«گروه پنج به علاوه یک (G 5 +1) میانجیان بین‌المللی حل مسأله هسته‌ای ایران هستند.
گروه پنج به علاوه یک، از 5 عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل (آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه) و آلمان تشکیل شده و هدف آن هماهنگ کردن واکنش جهانی نسبت به برنامه‌های هسته‌ای ایران است.
دلیل نامگذاری به صورت 1+5 حضور پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به همراه آلمان است و کار این گروه گرفتن تصمیم در مورد عملکرد هسته‌ای ایران می‌باشد.»
البته اینکه به‌گروه مذکور، اصطلاح «میانجیان بین‌المللی» را نسبت بدهیم، امری عجیب و نشأت گرفته از غرور و خودخواهی موجود در اعضای دایم شورای امنیت و کشورهای غربی است. غروری که سبب شده است خود را نماینده همه مردم دنیا دانسته و برای خود، حق« وتو» قطعنامه‌های سازمان ملل را قایل شوند.
مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب در سال2003 آغاز شد. د رآن زمان سه کشور انگلستان و فرانسه و آلمان، پیشنهاد ارایه شده از سوی کشورمان را بررسی کردند و نهایتاً طی سال 2006 میلادی، با پیوستن روسیه، آمریکا و چین، گروه 1+5 نیز تشکیل شد.
